Во времето кога немаше електронски апарати и игри ,кога сите деца уште невлезени дома од училишпте ги фрлаа ташните со книги и правец во пространите дворови или на ливадите,кај што се одвиваа разни игри со топка или без неа.
И во најголемиот занес во играта ќе дојдеше „тој“ со точакот и зембилот наполнет со „лижавчиња“јаболко обложено со горен шекер и ќе викнеше ЛИЖАВКЕ-ЛИЖАВКЕ ,тука играта веднаш престануваше и децата со трчање дома дај пари за лижавка.
Потоа освежени од лижавките , играта пак продолжуваше до пред доаѓање на родителите од работа,кога ќе ги затечеа со книгата во раце божемски учат.
А, то не беше така далечно време ,збориме за 80/90-те години од минатиот век.
Сепак ова се однесуваше за селата од нашата средина ,кога имаше по една продавница во селата и воглавно тие беа снабдени со други куќни потребштини.
