Во средината на 17 век Велес, според пописите, имал околу 2000 куќи и нешто околу 4000 жители.
Се споменува дека Велес тогаш имал две кули – стражарници, кулите служеле за надгледување на многуте упади на пљачкашки банди, со кои тогашната турска власт дури и не можела да се справи.
Саат кула е подигната околу 1670 година, по нацрт на познат турски архитект Аџи Хусреф , кој бил донесен од Цариград од страна на Фазил Ахмед паша, тогашен голем везир на Турција, иначе роден во Велес ( тогаш Ќупурли)
Кулите имале по два спрата поврзани со лествици. На првиот спрат имало по 3 пушкарници на секоја страна, а на горниот дел и две помали топчиња. Посадата имала, во една смена, по 8 стражари и тоа 4 стрелци и 4 топџии. На врвот на кулата имало сад за оган кој се палел за сигнализација, кога имало некаква опасност. Во случај на опасност се палеле и фрлале надолу бали замотан валовец ( сува трава), која горејќи го осветлувала теренот и ги одвраќала напаѓачите.
На кулата, според турски извори, биле поставувани на колци и главите на разбојници или ајдуци, кои биле фатени и обезглавени на пазарот, а подоцна на Стар мост.
За време на бомбардирањата на 7 и 9 април 1941 година, саатот не е погоден , а при ослободувањето на Велес на 9 Ноември 1944 година таму имало митролеско гнездо на германската војска и при нападот е делумно оштетен. Во таа борба околу саатот загинале и неколку партизани – ослободители на Велес-скратена верзија од текстот на Љупчо Данов.